Άλλο ένα Rampage ολοκληρώθηκε και για ακόμα μια φορά το επίπεδο ανέβηκε σε ένα χώρο που λες ''μα τι άλλο θα δούμε''.
Μαζί με το θέαμα και την εξέλιξη όμως η τελευταία διοργάνωση έφερε και πολλά ερωτήματα. Ερωτήματα που κάναμε οι ίδιοι βλέποντας το contest και επιβεβαίωσαν οι superstars του χώρου, μέσω των προσωπικών τους λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το βασικότερο όλων βέβαια είναι αν αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια και το ρίσκο που παίρνει κάθε αναβάτης που συμμετέχει ειδικά σε σχέση με το promotion του συγκεκριμένου event.
Το σίγουρο είναι ότι τα λεφτά αποτελούν το τελευταίο κίνητρο αφού το χρηματικό έπαθλο δεν καλύπτει ούτε τα μισά έξοδα της προετοιμασίας του εκάστοτε διαγωνιζόμενου.
Άρα τα κίνητρα είναι εντελώς διαφορετικά και θα πρέπει να τα αναζητήσει κανείς στην μυαλό ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν διάλεξε να γίνει γιατρός η δικηγόρος, αλλά να αψηφά τους κανόνες της φυσικής χάριν του θεάματος και της προσωπικής ευχαρίστησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Paul Basagoitia ο οποίος είναι από τους αναβάτες που έδωσαν στυλ στο freestyle mtb πριν ακόμα γίνει γνωστό στο βαθμό που είναι σήμερα και ο οποίος ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μια παράλυση των κάτω άκρων μετά τον τραυματισμό του στο τελευταίο Rampage.
Σίγουρα δεν το έκανε για τα λεφτά παρόλα αυτά όμως εδώ τίθεται το ερώτημα για το αν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα αμείβονται όσο πρέπει από μια βιομηχανία η οποία βγάζει λεφτά με τη σέσουλα.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις αμοιβές και την υποστήριξη που λαμβάνει ένας ποδοσφαιριστής για να κλωτσάει μια μπάλα σε σχέση με έναν αναβάτη ο οποίος πηδά από ένα γκρεμό 20 μέτρων.
Θέαμα προσφέρουν και οι 2, επένδυση κάνουν και οι σπόνσορες τους....
Είναι εύκολο να συμπεράνει λοιπόν κανείς ότι η βιομηχανία εκμεταλλεύεται τα όνειρα κάποιου ανθρώπου για να προωθήσει τα συμφέροντά της αφού κάνει τσάμπα διαφήμιση και ναι είναι τσάμπα αν τα βάλουμε κάτω και δούμε πόσα ξοδεύει σε σχέση με αυτά που λαμβάνει.
Καλό είναι λοιπόν οι εταιρίες αντί να δημιουργούν ολοένα και περισσότερες ανάγκες για το αγοραστικό κοινό τους να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους αυτούς σαν επαγγελματίες και όχι σαν τρελαμένα παιδάκια.
Δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε το γεγονός ότι το Rampage είναι το απόλυτο Freeride event και ότι κάνει καλό στην εξέλιξη του χώρου που αγαπάμε αλλά πως να το κάνουμε δεν γουστάρω να βλέπω τους ήρωες μου να χαροπαλεύουν μόνοι τους σε κρεβάτια νοσοκομείων τη στιγμή που άλλοι αθλητές από άλλους χώρους μοστράρουν την καινούρια Ferrari στο instagam.
Ride for Paul το σύνθημα για όλους εμάς το οποίο όμως σίγουρα δεν φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες του...
Παρεμπιπτόντως μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το run του Semenuk ήταν αυτό που για πολλούς αλλά και για εμένα έπρεπε να πάρει τη νίκη... και με διαφορά!
Σχετικό άρθρο:
Ο Kurt Sorge πρωταθλητής στο Rampage 2015
